Sōtō Zen (Sōtōshū), to jedna ze szkół buddyjskich wywodzących się z Japonii. Jej oficjalnym założycielem był japoński mnich buddyjski Dōgen (1200 – 1253), który był jedną z najważniejszych postaci w całej historii buddyzmu. Sednem jego nauczania, jak też praktyki, było zazen shikan taza. Pozostawił po sobie liczne pisma. Najważniejsze z nich to zbiór esejów Shōbōgenzō (Skarbnica Oka Prawdziwej Dharmy), będący kolażem cytatów z chińskiego zen, jak też z całego buddyjskiego kanonu, którym nadał bardzo unikalny i niepowtarzalny rys.

Pomimo, że na przestrzeni wieków było wielu wybitnych kapłanów tej tradycji, to nauczanie szkoły Sōtō opiera się głównie na naukach Dōgena. Inni byli przede wszystkim komentatorami lub też odnowicielami jego nauk. Najważniejszym uczniem Dōgena był Ejō (1198 – 1280). Uważa się, że głównie dzięki jego oddaniu i wysiłkom nauki Dōgena przetrwały do naszych czasów. Drugim ważnym uczniem Dōgena był Senne, który napisał pierwszy komentarz do Shōbōgenzõ. Kolejny przykład to Menzan Zuihō (1683-1769), który był jednym z liderów reformacji Sōtō Zen w XVIII wieku. Zebrał on na nowo i skomentował pisma Dōgena nadając tym naukom na powrót kluczową rolę w Sōtōshū. Od drugiej połowy dziewiętnastego wieku jako oficjalny współzałożyciel Sōtōshū uznawany jest Keizan Jōkin (1268-1325), któremu przypisuje się zasługę szerokiego rozpropagowania Sōtō Zen jako jednej z największych japońskich szkół buddyjskich.

Bardziej współcześnie, Kōdō Sawaki (1880-1965) miał kluczowy wpływ na renensans nauk Dōgena oraz rewitalizację zazen shikan taza w XX wieku, zarówno wewnątrz samej szkoły Sōtō pośród jej kapłanów, jak też bardziej szeroko w całym japońskim społeczeństwie. Z kolei jego główny uczeń Kōshō Uchiyama (1912-1998) oraz następne pokolenia z tej linii przyczynili się w dużym stopniu do spopularyzowania zazen shikan taza oraz nauk Dōgena na całym świecie.

Strona Sokanbu (europejskiego przedstawicielstwa Sōtōshū) – sotozen.eu

Oficjalna strona Sōtōshū – sotozen.com